ва́бленне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ва́бленне
Р. ва́блення
Д. ва́бленню
В. ва́бленне
Т. ва́бленнем
М. ва́бленні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́бленне ср. прима́нивание; см. ва́біць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́бленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вабіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

привлече́ние

1. прыцягне́нне, -ння ср., прыця́гванне, -ння ср.; залучэ́нне, -ння ср.; уця́гванне, -ння ср.;

2. прыцягне́нне, -ння ср., прыця́гванне, -ння ср., ва́бленне, -ння ср.; прыва́бліванне, -ння ср.;

3. схіле́нне, -ння ср.; см. привлека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)