ва́бкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ва́бкі |
ва́бкая |
ва́бкае |
ва́бкія |
| Р. |
ва́бкага |
ва́бкай
ва́бкае |
ва́бкага |
ва́бкіх |
| Д. |
ва́бкаму |
ва́бкай |
ва́бкаму |
ва́бкім |
| В. |
ва́бкі (неадуш.)
ва́бкага (адуш.) |
ва́бкую |
ва́бкае |
ва́бкія (неадуш.)
ва́бкіх (адуш.) |
| Т. |
ва́бкім |
ва́бкай
ва́бкаю |
ва́бкім |
ва́бкімі |
| М. |
ва́бкім |
ва́бкай |
ва́бкім |
ва́бкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ва́бкі ’лёгка прынаджвальны; схільны прыцягваць, спакушаць’ (Гарэц.), вабка ’прыцягальна’ (Др.-Падб., 24), вабка ’спакушальны’ (Гарэц.). Да вабіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ва́бка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ва́бка |
ва́бкі |
| Р. |
ва́бкі |
ва́бак |
| Д. |
ва́бцы |
ва́бкам |
| В. |
ва́бку |
ва́бак |
| Т. |
ва́бкай
ва́бкаю |
ва́бкамі |
| М. |
ва́бцы |
ва́бках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)