ва́бка

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ва́бка - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ва́бка ва́бкі
Р. ва́бкі ва́бак
Д. ва́бцы ва́бкам
В. ва́бку ва́бак
Т. ва́бкай
ва́бкаю		 ва́бкамі
М. ва́бцы ва́бках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ва́бкі ’лёгка прынаджвальны; схільны прыцягваць, спакушаць’ (Гарэц.), вабка ’прыцягальна’ (Др.-Падб., 24), вабка ’спакушальны’ (Гарэц.). Да вабіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)