біё́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
біё́нік |
біё́нікі |
| Р. |
біё́ніка |
біё́нікаў |
| Д. |
біё́ніку |
біё́нікам |
| В. |
біё́ніка |
біё́нікаў |
| Т. |
біё́нікам |
біё́нікамі |
| М. |
біё́ніку |
біё́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
біёнік, ‑а, м.
Спецыяліст у галіне біёнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)