біяні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біяні́чны біяні́чная біяні́чнае біяні́чныя
Р. біяні́чнага біяні́чнай
біяні́чнае		 біяні́чнага біяні́чных
Д. біяні́чнаму біяні́чнай біяні́чнаму біяні́чным
В. біяні́чны (неадуш.)
біяні́чнага (адуш.)		 біяні́чную біяні́чнае біяні́чныя (неадуш.)
біяні́чных (адуш.)
Т. біяні́чным біяні́чнай
біяні́чнаю		 біяні́чным біяні́чнымі
М. біяні́чным біяні́чнай біяні́чным біяні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

біяні́чны биони́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біяні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да біёнікі, ажыццяўляецца на яе аснове. Біянічныя праблемы, даследаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біёніка, -і, ж. (спец.).

Навука, якая рашае інжынерныя задачы на падставе аналізу структуры і жыццядзейнасці арганізмаў.

|| прым. біяні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

биони́ческий біяні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)