бі́серына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.

Асобнае зерне бісеру.

|| памянш. бі́серынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бі́серына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бі́серына бі́серыны
Р. бі́серыны бі́серын
Д. бі́серыне бі́серынам
В. бі́серыну бі́серыны
Т. бі́серынай
бі́серынаю		 бі́серынамі
М. бі́серыне бі́серынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бі́серына ж. би́серина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́серына, ‑ы, ж.

Асобнае зерне бісеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

би́серина бі́серына, -ны ж.; па́церка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капля, кропля; капка, крапка (разм.) / дажджу: дажджынка / расы: расіна, расінка / тлушчу на вадзе: скалка; пацерка, бісерына, градзіна (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)