бі́рачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бі́рачны бі́рачная бі́рачнае бі́рачныя
Р. бі́рачнага бі́рачнай
бі́рачнае		 бі́рачнага бі́рачных
Д. бі́рачнаму бі́рачнай бі́рачнаму бі́рачным
В. бі́рачны (неадуш.)
бі́рачнага (адуш.)		 бі́рачную бі́рачнае бі́рачныя (неадуш.)
бі́рачных (адуш.)
Т. бі́рачным бі́рачнай
бі́рачнаю		 бі́рачным бі́рачнымі
М. бі́рачным бі́рачнай бі́рачным бі́рачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бі́рачны би́рочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да біркі. Бірачныя знакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Невялікая дошчачка або кавалак кардону з надпісам (на таварах, на багажы і пад.).

Б. на чамадане.

2. Палачка або дошчачка, на якой нарэзамі вёўся ўлік чаго-н. (гіст.).

3. перан. Характарыстыка (звычайна адмоўная), якая даецца каму-н. па шаблоне.

Павесіць бірку на чалавека.

|| прым. бі́рачны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

би́рочный бі́рачны, бі́ркавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)