Verbum

анлайнавы слоўнік

бінтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бінтава́нне ср. бинтова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бінтава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бінтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бінтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Перавязваць бінтам.

|| зак. забінтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| звар. бінтава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; зак. забінтава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся.

|| наз. бінтава́нне, -я, н. і бінто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бінто́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Тое, што і бінтаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бинто́вка ж. бінтава́нне, -ння ср., бінто́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)