біна́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біна́рны біна́рная біна́рнае біна́рныя
Р. біна́рнага біна́рнай
біна́рнае		 біна́рнага біна́рных
Д. біна́рнаму біна́рнай біна́рнаму біна́рным
В. біна́рны (неадуш.)
біна́рнага (адуш.)		 біна́рную біна́рнае біна́рныя (неадуш.)
біна́рных (адуш.)
Т. біна́рным біна́рнай
біна́рнаю		 біна́рным біна́рнымі
М. біна́рным біна́рнай біна́рным біна́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

біна́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з дзвюх частак, двух кампанентаў (металаў або металу і неметалу). Бінарныя сплавы.

2. У інфарматыцы — тое, што і дваічны. Бінарная сістэма лічэння.

[Лац. binarius — двайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)