бі́мс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бі́мс бі́мсы
Р. бі́мса бі́мсаў
Д. бі́мсу бі́мсам
В. бі́мс бі́мсы
Т. бі́мсам бі́мсамі
М. бі́мсе бі́мсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бімс м., мор. бимс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бимс мор. бімс, род. бі́мса м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́мсы, ‑аў; адз. бімс, ‑а, м.

Папярочныя бэлькі ў корпусе судна, якія злучаюць яго бакі і падтрымліваюць палубу.

[Англ. beams.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)