бі́вень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бі́вень бі́ўні
Р. бі́ўня бі́ўняў
Д. бі́ўню бі́ўням
В. бі́вень бі́ўні
Т. бі́ўнем бі́ўнямі
М. бі́ўні бі́ўнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бі́вень (род. бі́ўня) м. би́вень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́вень,

гл. біўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бі́вень. Відаць, запазычанне (як і ўкр. би́вень) з рус. би́вень ’тс’ (утварэнне суфіксам ‑ень < ‑ьнь ад бить, параўн. Шанскі, 1, Б, 116).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бі́ўні, -яў, адз. бі́вень, бі́ўня, м.

Вельмі развітыя іклы ці разцы ў некаторых млекакормячых.

Б. слана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́мант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вымерлая млекакормячая жывёліна сямейства слановых з доўгай поўсцю і вялікімі загнутымі біўнямі.

|| прым. ма́мантавы, -ая, -ае.

М. бівень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́мантавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маманта, належыць яму. Мамантавы бівень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́ўні (ед. бі́вень, род. бі́ўня м.) би́вни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́ўні, ‑яў; адз. бівень, біўня, м.

Вельмі развітыя разцы або іклы ў некаторых млекакормячых (сланоў, дзікоў, бегемотаў і інш.). Слановыя біўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

би́вень (у слона, моржа) бі́вень, род. бі́ўня м.; (у кабана) іко́л, род. ікла́ м., мн. і́клы, -лаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)