Бі́блія, -і, ж. (з вялікай літары).

Збор кананізаваных свяшчэнных кніг іўдзейскай і хрысціянскай рэлігій.

|| прым. бібле́йскі, -ая, -ае.

Біблейскае паданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бі́блія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Бі́блія Бі́бліі
Р. Бі́бліі Бі́блій
Д. Бі́бліі Бі́бліям
В. Бі́блію Бі́бліі
Т. Бі́бліяй Бі́бліямі
М. Бі́бліі Бі́бліях

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бі́блія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бі́блія бі́бліі
Р. бі́бліі бі́блій
Д. бі́бліі бі́бліям
В. бі́блію бі́бліі
Т. бі́бліяй
бі́бліяю		 бі́бліямі
М. бі́бліі бі́бліях

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Бі́блія ж., рел. Би́блия;

◊ як бара́н у бі́блію (глядзе́ць) — как бара́н в би́блию (смотре́ть)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́блія, ‑і, ж.

Зборнік «свяшчэнных кніг», якія змяшчаюць міфы і догматы іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.

[Грэч. biblía — кнігі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бі́блія. Рус. би́блия, укр. бі́блія, би́блія. Старое запазычанне з лац. biblia ’тс’ < грэч. βιβλία (мн. ад βιβλίον ’кніга’, па назве. г. Біблос, адкуль грэкі імпартавалі папірус). Фасмер, 1, 164; Шанскі, 1, Б, 116. Ст.-бел. библия, библея (Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

би́блия рел. Бі́блія, -ліі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)