бясча́ссе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бясча́ссе
Р. бясча́сся
Д. бясча́ссю
В. бясча́ссе
Т. бясча́ссем
М. бясча́ссі

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бясча́ссе, ‑я, н.

Уст. Пара непаладак, час грамадскага і культурнага застою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)