бяспо́лы, -ая, -ае.

Які не мае адзнак полу.

Бясполая істота.

○

Бясполае размнажэнне — форма размнажэння, пры якой арганізм узнаўляе сябе самастойна, без усялякага ўдзелу іншай асобіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяспо́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяспо́лы бяспо́лая бяспо́лае бяспо́лыя
Р. бяспо́лага бяспо́лай
бяспо́лае		 бяспо́лага бяспо́лых
Д. бяспо́ламу бяспо́лай бяспо́ламу бяспо́лым
В. бяспо́лы (неадуш.)
бяспо́лага (адуш.)		 бяспо́лую бяспо́лае бяспо́лыя (неадуш.)
бяспо́лых (адуш.)
Т. бяспо́лым бяспо́лай
бяспо́лаю		 бяспо́лым бяспо́лымі
М. бяспо́лым бяспо́лай бяспо́лым бяспо́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяспо́лы беспо́лый;

○ ~лае размнажэ́нне — биол. беспо́лое размноже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяспо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае прыкмет полу.

•••

Бясполае размнажэнне гл. размнажэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспо́лый бяспо́лы;

беспо́лое размноже́ние биол. бяспо́лае размнажэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)