бяска́рны, -ая, -ае.

Які застаўся без пакарання.

Бяскарная правіннасць.

|| наз. бяска́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяска́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяска́рны бяска́рная бяска́рнае бяска́рныя
Р. бяска́рнага бяска́рнай
бяска́рнае		 бяска́рнага бяска́рных
Д. бяска́рнаму бяска́рнай бяска́рнаму бяска́рным
В. бяска́рны (неадуш.)
бяска́рнага (адуш.)		 бяска́рную бяска́рнае бяска́рныя (неадуш.)
бяска́рных (адуш.)
Т. бяска́рным бяска́рнай
бяска́рнаю		 бяска́рным бяска́рнымі
М. бяска́рным бяска́рнай бяска́рным бяска́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяска́рны безнака́занный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяска́рны, ‑ая, ‑ае.

Які застаўся без пакарання, не пакараны. Бяскарны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безнака́занный беспакара́ны, бяска́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)