бярве́нца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бярве́нца |
бярве́нцы |
| Р. |
бярве́нца |
бярве́нцаў |
| Д. |
бярве́нцу |
бярве́нцам |
| В. |
бярве́нца |
бярве́нцы |
| Т. |
бярве́нцам |
бярве́нцамі |
| М. |
бярве́нцы |
бярве́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бярве́нца ср., уменьш. брёвнышко
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бярве́нца, ‑а, н.
Памянш. да бервяно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бервяно́, -а́, мн. бярвёны і (з ліч. 2, 3, 4) бервяны́, бярвён, н.
Ачышчаны ад галін і сучча ствол дрэва або яго частка.
Тоўстыя бярвёны.
|| памянш. бярве́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
брёвнышко уменьш. бярве́нца, -ца ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., звычайна з інф.
Здолець, змагчы што‑н. зрабіць, ажыццявіць. Ваганаў так сумеў паставіць свае гарматы і так спрытна мяняў іх месцы, што агонь праціўніка не рабіў ніяка[й] шкоды. Колас. Праз год, глядзіш, сумеў пабудаваць Бярвенца ў бярвенца хату. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Мыч ’папярочнае бярвенца (пояс) паміж вертыкальнымі слупамі калодзежа’ (Клім.; кобр., драг., іван., Лучыц-Федарэц, Сл. Брэс.); мыч, мычовиньне, ночовиньне ’пояс паміж дзвюма кроквамі’ (зах.-палес., Нар. сл.), мачы ’гарызантальныя папярочныя планкі, якія замацоўваюць раму ткацкага варштату’ (драг., Уладз.), польск. пазнаньск. miecze ’падпоркі слупкоў («дзядкоў») пад дахам’. З прасл. mbčb < imbk‑jь, — гэта аснова пашырана ў шматлікіх слав. словах, параўн. бел. замкнуць, замок, змыкаць (гл.) і інш. (Фасмер, 2, 631).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)