бялко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бялко́вы бялко́вая бялко́вае бялко́выя
Р. бялко́вага бялко́вай
бялко́вае		 бялко́вага бялко́вых
Д. бялко́ваму бялко́вай бялко́ваму бялко́вым
В. бялко́вы (неадуш.)
бялко́вага (адуш.)		 бялко́вую бялко́вае бялко́выя (неадуш.)
бялко́вых (адуш.)
Т. бялко́вым бялко́вай
бялко́ваю		 бялко́вым бялко́вымі
М. бялко́вым бялко́вай бялко́вым бялко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вугляво́д-бялко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вугляво́д-бялко́вы вугляво́д-бялко́вая вугляво́д-бялко́вае вугляво́д-бялко́выя
Р. вугляво́д-бялко́вага вугляво́д-бялко́вай
вугляво́д-бялко́вае		 вугляво́д-бялко́вага вугляво́д-бялко́вых
Д. вугляво́д-бялко́ваму вугляво́д-бялко́вай вугляво́д-бялко́ваму вугляво́д-бялко́вым
В. вугляво́д-бялко́вы (неадуш.)
вугляво́д-бялко́вага (адуш.)		 вугляво́д-бялко́вую вугляво́д-бялко́вае вугляво́д-бялко́выя (неадуш.)
вугляво́д-бялко́вых (адуш.)
Т. вугляво́д-бялко́вым вугляво́д-бялко́вай
вугляво́д-бялко́ваю		 вугляво́д-бялко́вым вугляво́д-бялко́вымі
М. вугляво́д-бялко́вым вугляво́д-бялко́вай вугляво́д-бялко́вым вугляво́д-бялко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

серавадаро́д, -у, М -дзе, м.

Газ з рэзкім непрыемным пахам, які ўтвараецца пры гніенні бялковых рэчываў.

|| прым. серавадаро́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інактыва́цыя, ‑і, ж.

Спец. Зніжэнне актыўнасці мікраарганізмаў, а таксама спецыфічных бялковых рэчываў пад уплывам розных фактараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серавадаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнне серы з вадародам — газ, які ўтвараецца пры гніенні бялковых рэчываў і мае рэзкі непрыемны пах тухлых яец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэлаці́н, ‑у, м. і жэлаці́на, ‑ы, ж.

Сумесь бялковых рэчываў жывёльнага паходжання, раствор якой пры ахаладжэнні пераходзіць у студзяністы стан (выкарыстоўваецца ў тэхніцы, фатаграфіі, кулінарыі, медыцыне і пад.).

[Фр. gelatine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)