бяле́сы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бяле́сы |
бяле́сая |
бяле́сае |
бяле́сыя |
| Р. |
бяле́сага |
бяле́сай
бяле́сае |
бяле́сага |
бяле́сых |
| Д. |
бяле́саму |
бяле́сай |
бяле́саму |
бяле́сым |
| В. |
бяле́сы (неадуш.)
бяле́сага (адуш.) |
бяле́сую |
бяле́сае |
бяле́сыя (неадуш.)
бяле́сых (адуш.) |
| Т. |
бяле́сым |
бяле́сай
бяле́саю |
бяле́сым |
бяле́сымі |
| М. |
бяле́сым |
бяле́сай |
бяле́сым |
бяле́сых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бяле́сы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і бялёсы. Неба, усцяж засланае бялесымі воблакамі, пазірала непрыветна і холадна. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мігце́цца, ‑ціцца; незак.
1. Блішчаць няроўным святлом. Малюся я гэтаму сонцу на небе І зоркам, што ночкай мігцяцца. Купала.
2. Няясна віднецца, мільгаць. Праз туман бялесы Выплываюць дні рашучых бур... Зіхацяць у іх агні Загэсу І мігціцца блізкі Асінбуд... Таўбін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)