бязно́гі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бязно́гі |
бязно́гая |
бязно́гае |
бязно́гія |
| Р. |
бязно́гага |
бязно́гай
бязно́гае |
бязно́гага |
бязно́гіх |
| Д. |
бязно́гаму |
бязно́гай |
бязно́гаму |
бязно́гім |
| В. |
бязно́гі (неадуш.)
бязно́гага (адуш.) |
бязно́гую |
бязно́гае |
бязно́гія (неадуш.)
бязно́гіх (адуш.) |
| Т. |
бязно́гім |
бязно́гай
бязно́гаю |
бязно́гім |
бязно́гімі |
| М. |
бязно́гім |
бязно́гай |
бязно́гім |
бязно́гіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
безно́гий бязно́гі;
безно́гие земново́дные бязно́гія земнаво́дныя.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
або́чына, ‑ы, ж.
Бакавая частка дарогі. Ляжаць маўкліва на абочынах Бязногія грузавікі. Панчанка. Нявада ішоў абочынай гасцінца, адкуль увесь снег змяло ў прыдарожныя лагчыны. Чорны. // Ускраіна чаго‑н. (лесу, поля і пад.). Абочына паляны, а Васіль ужо думаў аб тым, што прыйдзецца ехаць, не ўбачыўшы Антося, і раптам на абочыне луга за кустом лазняку заўважыў уваткнутую ў зямлю касу. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)