бязло́бы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бязло́бы бязло́бая бязло́бае бязло́быя
Р. бязло́бага бязло́бай
бязло́бае		 бязло́бага бязло́бых
Д. бязло́баму бязло́бай бязло́баму бязло́бым
В. бязло́бы (неадуш.)
бязло́бага (адуш.)		 бязло́бую бязло́бае бязло́быя (неадуш.)
бязло́бых (адуш.)
Т. бязло́бым бязло́бай
бязло́баю		 бязло́бым бязло́бымі
М. бязло́бым бязло́бай бязло́бым бязло́бых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязло́бы, ‑ая, ‑ае.

Пра чалавека з малым ілбом. Так і глядзела [хата] на свет, як сам гаспадар, заўсёды зажмураны Данька, стары Хамёнак, бязлобая галава якога нібы ўрасла ў зімовую шапку. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)