бяздо́нніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. бяздо́нніца
Р. бяздо́нніцы
Д. бяздо́нніцы
В. бяздо́нніцу
Т. бяздо́нніцай
бяздо́нніцаю
М. бяздо́нніцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздо́нніца ж., разг., см. бе́здань 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздо́нніца, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і бездань (у 1, 3 знач.); прорва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)