бяздо́мка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бяздо́мка бяздо́мкі
Р. бяздо́мкі бяздо́мак
Д. бяздо́мцы бяздо́мкам
В. бяздо́мку бяздо́мак
Т. бяздо́мкай
бяздо́мкаю		 бяздо́мкамі
М. бяздо́мцы бяздо́мках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздо́мак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бяздо́мак бяздо́мкі
Р. бяздо́мка бяздо́мкаў
Д. бяздо́мку бяздо́мкам
В. бяздо́мка бяздо́мкаў
Т. бяздо́мкам бяздо́мкамі
М. бяздо́мку бяздо́мках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бездо́мница бяздо́мніца, -цы ж., бяздо́мка, -мкі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздо́мак, ‑мка, м.

Разм. Той, хто не мае свайго жылля і сям’і; беспрытульны чалавек, валацуга. [Каліта:] — Усе маюць свае хаты, адзін старшыня, як бяздомак, жыве на чужой кватэры. Паслядовіч. Не адразу некрашоўцы пазналі бяздомка Амелю. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)