бяздо́льны, -ая, -ае.

Які не мае шчаслівай долі, няшчасны.

Б. люд.

|| наз. бяздо́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяздо́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяздо́льны бяздо́льная бяздо́льнае бяздо́льныя
Р. бяздо́льнага бяздо́льнай
бяздо́льнае		 бяздо́льнага бяздо́льных
Д. бяздо́льнаму бяздо́льнай бяздо́льнаму бяздо́льным
В. бяздо́льны (неадуш.)
бяздо́льнага (адуш.)		 бяздо́льную бяздо́льнае бяздо́льныя (неадуш.)
бяздо́льных (адуш.)
Т. бяздо́льным бяздо́льнай
бяздо́льнаю		 бяздо́льным бяздо́льнымі
М. бяздо́льным бяздо́льнай бяздо́льным бяздо́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздо́льны разг.

1. прил. обездо́ленный, горемы́чный, бестала́нный, бездо́льный;

2. в знач. сущ. горемы́ка м. и ж., обездо́ленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае шчаслівай долі; няшчасны. Ад родных ніў, ад роднай хаты У панскі двор дзеля красы Яны, бяздольныя, узяты Ткаць залатыя паясы. Багдановіч. Той час мінуў, калі ў бядзе і скрусе Рабом палоскі вузкай і сахі Быў люд бяздольны даўняй Беларусі — Жыхар нізін, балот і пушч глухіх... Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бездо́льный​II бот. бяздо́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяда́к, бедака́, мн. бедакі́, бедако́ў, м. (разм.).

Бяздольны, няшчасны, гаротны чалавек.

|| ж. бяда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бяда́цкі, -ая, -ае.

Год цяжкі, б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бездо́льный​I прост., обл. бяздо́льны, гаро́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бестала́нный

1. (бездарный) бяста́лентны; нязда́тны;

2. нар.-поэт. (обездоленный) бяздо́льны; (несчастный) няшча́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяда́к, бедака, м.

Разм. Той, хто вечна гаруе, бяздольны; няшчасны, гаротны. Сымон лічыўся найбольшым бедаком у вёсцы. Дзе калі якое гора навернецца, заўсёды трапіць на Сымона. Бядуля. [Ліса] коціць лапамі вожыка да бліжэйшага ручайка; спіхвае яго ў ваду... Каб не ўтапіцца, бедаку трэба плысці, і ён выпростваецца ў вадзе. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нешчаслівы, няшчасны, бедны, горкі, горны, гаротны, абяздолены, беспраглядны, трагічны; бядачы, гарэтны, гаратлівы, гаравіты, гарацешны, бяздольны, знядолены, нядольны, беспатольны (разм.); чорны, несалодкі (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)