бязве́р’е, -я, н.

Адсутнасць веры, упэўненасці ў чым-н.

Ён не паддаваўся бязвер’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязве́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бязве́р’е
Р. бязве́р’я
Д. бязве́р’ю
В. бязве́р’е
Т. бязве́р’ем
М. бязве́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязве́р’е ср. безве́рие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязве́р’е, ‑я, н.

Адсутнасць веры, упэўненасці ў чым‑н.; нявер’е. Трывожна было і на душы Клямта. Але ён не паддаваўся бязвер’ю: ён наогул не быў схільны марочыць сябе рознымі сумненнямі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безве́рие бязве́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)