бяда́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бяда́чка бяда́чкі
Р. бяда́чкі бяда́чак
Д. бяда́чцы бяда́чкам
В. бяда́чку бяда́чак
Т. бяда́чкай
бяда́чкаю		 бяда́чкамі
М. бяда́чцы бяда́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяда́чка ж., разг. (о женщине) горемы́ка, бедня́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяда́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да бядак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяда́к, бедака́, мн. бедакі́, бедако́ў, м. (разм.).

Бяздольны, няшчасны, гаротны чалавек.

|| ж. бяда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бяда́цкі, -ая, -ае.

Год цяжкі, б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)