бягу́ння

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бягу́ння бягу́нні
Р. бягу́нні бягу́нняў
Д. бягу́нні бягу́нням
В. бягу́нню бягу́нняў
Т. бягу́нняй
бягу́нняю		 бягу́ннямі
М. бягу́нні бягу́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бягу́ння ж. бегунья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бягу́ння, ‑і, ж.

Жан. да бягун (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бягу́н, бегуна́, мн. бегуны́, бегуно́ў, м.

Той, хто хутка бегае; спартсмен, які займаецца бегам (у 1 знач.).

Б. на кароткія дыстанцыі.

|| ж. бягу́ння, -і, мн. -і, -яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бягу́ха ж., разг., см. бягуння

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)