бягля́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бягля́чка бягля́чкі
Р. бягля́чкі бягля́чак
Д. бягля́чцы бягля́чкам
В. бягля́чку бягля́чак
Т. бягля́чкай
бягля́чкаю		 бягля́чкамі
М. бягля́чцы бягля́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бягля́чка ж., разг. бегля́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бягля́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да бягляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бягля́к, бегляка́, мн. беглякі́, бегляко́ў, м. (разм.).

Той, хто ўцякае, уцякач.

|| ж. бягля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бегля́нка разг. уцяка́чка, -кі ж., бягля́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)