бюрэ́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бюрэ́тка бюрэ́ткі
Р. бюрэ́ткі бюрэ́так
Д. бюрэ́тцы бюрэ́ткам
В. бюрэ́тку бюрэ́ткі
Т. бюрэ́ткай
бюрэ́ткаю		 бюрэ́ткамі
М. бюрэ́тцы бюрэ́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бюрэ́тка ж., спец. бюре́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бюрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Трубка з дзяленнямі для адмервання пэўнай колькасці вадкасці.

[Ад фр. burette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюре́тка хим., техн. бюрэ́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)