бэ́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бэ́канне
Р. бэ́кання
Д. бэ́канню
В. бэ́канне
Т. бэ́каннем
М. бэ́канні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бэ́канне ср.

1. см. бляя́нне;

2. прост. (неумелое чтение) бе́канье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бэкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Тое, што і бляяць.

2. Чытаць па літарах, па складах, няўмела.

За зіму навучыўся трохі б.

|| наз. бэ́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)