бы́хаўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бы́хаўскі |
бы́хаўская |
бы́хаўскае |
бы́хаўскія |
| Р. |
бы́хаўскага |
бы́хаўскай
бы́хаўскае |
бы́хаўскага |
бы́хаўскіх |
| Д. |
бы́хаўскаму |
бы́хаўскай |
бы́хаўскаму |
бы́хаўскім |
| В. |
бы́хаўскі (неадуш.)
бы́хаўскага (адуш.) |
бы́хаўскую |
бы́хаўскае |
бы́хаўскія (неадуш.)
бы́хаўскіх (адуш.) |
| Т. |
бы́хаўскім |
бы́хаўскай
бы́хаўскаю |
бы́хаўскім |
бы́хаўскімі |
| М. |
бы́хаўскім |
бы́хаўскай |
бы́хаўскім |
бы́хаўскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скі́цер ‘кавалак (сала)’ (бярэз., Сл. ПЗБ), ‘вялікі кусок сала’ (бярэз., бых., кіраў., ЛА, 4), скіце́р ‘свежаніна, якую даюць суседзям, родным’ (Мат. Гом.), ст.-бел. скитера (скитерть) ‘кавалак сала’ (1530 г., Булыка, Лекс. запазыч., 119). Паводле Непакупнага (Связи, 195–196), слова ў формах скіцер, аскіцер паходзіць з літ. sketerà ‘шыя (жывёліны); карак’, sketẽrius ‘тс’, ‘кавалак сала’, якое ў значэнні ‘свежаніна; кавалак мяса або сала, што нясуць суседзям пасля забою свінні (цяляці, авечкі)’ распаўсюджана ў Жлобінскім р‑не, на Чачэршчыне і ў Быхаўскім р‑не. Аднак, паводле яго заўвагі, ‑і‑ застаецца няясным. Агляд літ-ры гл. яшчэ Лаўчутэ, Балтизмы, 50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)