былі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. былі́нны былі́нная былі́ннае былі́нныя
Р. былі́ннага былі́ннай
былі́ннае		 былі́ннага былі́нных
Д. былі́ннаму былі́ннай былі́ннаму былі́нным
В. былі́нны (неадуш.)
былі́ннага (адуш.)		 былі́нную былі́ннае былі́нныя (неадуш.)
былі́нных (адуш.)
Т. былі́нным былі́ннай
былі́ннаю		 былі́нным былі́ннымі
М. былі́нным былі́ннай былі́нным былі́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

былі́нны лит. были́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

былі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да быліны ​1. // Уласцівы быліне. Былінны эпас. Былінны лад верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

былі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Народная эпічная песня пра герояў і іх подзвігі.

Гераічная б.

|| прым. былі́нны, -ая, -ае.

Б. герой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпі́чна-былі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпі́чна-былі́нны эпі́чна-былі́нная эпі́чна-былі́ннае эпі́чна-былі́нныя
Р. эпі́чна-былі́ннага эпі́чна-былі́ннай
эпі́чна-былі́ннае		 эпі́чна-былі́ннага эпі́чна-былі́нных
Д. эпі́чна-былі́ннаму эпі́чна-былі́ннай эпі́чна-былі́ннаму эпі́чна-былі́нным
В. эпі́чна-былі́нны (неадуш.)
эпі́чна-былі́ннага (адуш.)		 эпі́чна-былі́нную эпі́чна-былі́ннае эпі́чна-былі́нныя (неадуш.)
эпі́чна-былі́нных (адуш.)
Т. эпі́чна-былі́нным эпі́чна-былі́ннай
эпі́чна-былі́ннаю		 эпі́чна-былі́нным эпі́чна-былі́ннымі
М. эпі́чна-былі́нным эпі́чна-былі́ннай эпі́чна-былі́нным эпі́чна-былі́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

были́нный лит. былі́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́пас, -у, м.

1. Апавядальны род літаратуры (у адрозненне ад драмы і лірыкі) (спец.).

2. Творы народнай творчасці — гераічныя сказанні, песні, паданні, аб’яднаныя агульнай тэмай, нацыянальнай прыналежнасцю, храналогіяй і пад.

Былінны э.

|| прым. эпі́чны, -ая, -ае.

Э. жанр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́пас, ‑у, м.

1. Апавядальны род мастацкай літаратуры (у адрозненне ад драмы і лірыкі). Разведваючы новае, лірыка тым самым пракладвае шлях для драмы і эпасу, якія закліканы стварыць шырокія карціны грамадскага жыцця. Ярош.

2. Сукупнасць народных песень, паданняў, паэм, аб’яднаных агульнай тэмай, агульнай нацыянальнай прыналежнасцю, храналогіяй і пад. Гераічны эпас. Былінны эпас.

[Ад грэч. épos — слова, апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насле́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак.

1. што. Атрымаць (атрымліваць) у спадчыну якія‑н. уласцівасці, якасці бацькоў, продкаў. Паэт [М. Багдановіч] наследаваў многія рысы свайго характару ад маці, Марыі Афанасьеўны. Майхровіч.

2. толькі незак., што і каму-чаму. Быць прадаўжальнікам якой‑н. дзейнасці, традыцый. Паэма «Хлеб» наследуе традыцыі народна-песеннай лірыкі, паэтыку фальклору, схільную да ўзбуйнення вобраза. Гіст. бел. сав. літ. Паэтызацыя чалавечай працы — гэта адна з лепшых традыцый рускай і беларускай літаратуры, якой наследуе М. Лынькоў. Пшыркоў. // Браць што‑н. за ўзор. У «Сказе пра Вяля».. [М. Танк] сапраўды наследуе былінны верш. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)