быва́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
быва́лы |
быва́лая |
быва́лае |
быва́лыя |
| Р. |
быва́лага |
быва́лай
быва́лае |
быва́лага |
быва́лых |
| Д. |
быва́ламу |
быва́лай |
быва́ламу |
быва́лым |
| В. |
быва́лы (неадуш.)
быва́лага (адуш.) |
быва́лую |
быва́лае |
быва́лыя (неадуш.)
быва́лых (адуш.) |
| Т. |
быва́лым |
быва́лай
быва́лаю |
быва́лым |
быва́лымі |
| М. |
быва́лым |
быва́лай |
быва́лым |
быва́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Рухаць чым‑н. у вадкасці; мяшаць, перамешваць што‑н. вадкае; плюхаць. Ціха ля агню, толькі трашчыць вогнішча ды ў лозах у вадзе, што злецілася, боўтае рыба. Пташнікаў. На ім [ўслоне] стаяла дзежка цеста, І апалонік то і дзела Па дзежцы боўтаў жвава, смела. Колас. Лыжкаю, якую бывалыя рукі лыкам прывязалі да галінкі, .. [Пархвеныч] боўтае ў вядзёрку, збірае накіп з юшкі. Накіпу ўжо і няма, а ён усё боўтае ды боўтае лыжкаю. Карамазаў.
2. чым. Рабіць рухі чым‑н. звешаным. Падлубны ціхенька пасвістваў, боўтаючы нагамі пад лавай. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)