быва́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. быва́лец быва́льцы
Р. быва́льца быва́льцаў
Д. быва́льцу быва́льцам
В. быва́льца быва́льцаў
Т. быва́льцам быва́льцамі
М. быва́льцу быва́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

быва́лец обл. быва́лец, -льца м.; быва́лы чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

быва́лец, -льца м., разг. быва́лый челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

быва́лец, ‑льца, м.

Разм. Бывалы чалавек, чалавек, які многа ездзіў, многа бачыў. Як добры бацька з далёкай дарогі, вярнуўся ў хату — так здавалася — спакойна мудры бывалец Караленка... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наведнік, госць; бывалец, прыхадзень, візітант (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)