бушме́ны, -аў, адз. бушме́н, -а, м.

Абагульняючая назва некаторых карэнных народаў Паўднёвай Афрыкі, а таксама прадстаўнікі гэтага насельніцтва.

|| ж. бушме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бушме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бушме́ны, ‑аў; адз. бушмен, ‑а, м.; бушменка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. бушменкі, ‑нак; ж.

Плямёны Паўднёвай і Усходняй Афрыкі, якія раней складалі яе карэннае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бушме́н,

гл. Бушмены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бушме́нка,

гл. Бушмены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бушме́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бушме́н бушме́ны
Р. бушме́на бушме́наў
Д. бушме́ну бушме́нам
В. бушме́на бушме́наў
Т. бушме́нам бушме́намі
М. бушме́не бушме́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)