бу́чыць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бу́чу |
бу́чым |
| 2-я ас. |
бу́чыш |
бу́чыце |
| 3-я ас. |
бу́чыць |
бу́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бу́чыў |
бу́чылі |
| ж. |
бу́чыла |
| н. |
бу́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бу́ч |
бу́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
бу́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бу́чыць ’заліваць бялізну лугам’ (Бяльк.), бук ’бочка, у якой заліваюць бялізну лугам’ (Бяльк.). Рус. би́чить ’тс’. Запазычанне з с.-н.-ням. bûken ’тс’ (ням. bauchen; да герм. сувязей ням. слова і этымалогіі гл. Клюге, 56). Мацэнаўэр, Cizí sl., 121 (але памылкова аб паходжанні ням. слова); Бернекер, 99; Фасмер, 1, 256. Шанскі (1, Б, 242) хоча бачыць тут славянскае гукапераймальнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)