бу́хканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бу́хканне
Р. бу́хкання
Д. бу́хканню
В. бу́хканне
Т. бу́хканнем
М. бу́хканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́хканне ср., разг. бу́ханье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́хканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бухкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ханье бу́ханне, -ння ср.; бу́хканне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)