буха́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адна штука печанага чорнага хлеба; бохан.

Б. свежага хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буха́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. буха́нка буха́нкі
Р. буха́нкі буха́нак
Д. буха́нцы буха́нкам
В. буха́нку буха́нкі
Т. буха́нкай
буха́нкаю		 буха́нкамі
М. буха́нцы буха́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буха́нка разг. буха́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буха́нка ж., разг., см. баха́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Адна штука печанага хлеба; булка, бохан. Хлопец, відаць, ішоў з магазіна, — у руках ён трымаў загорнутую ў газету буханку хлеба. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Буха́нка. Гл. бо́хан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непача́ты, -ая, -ае.

Такі, якога яшчэ не пачыналі, за які яшчэ не браліся; цэлы.

Непачатая буханка.

◊

Непачаты край (работы, спраў; разм.) — вельмі многа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баха́нка ж. буха́нка; (круглая) карава́й м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кулі́да и кулі́дка ж., обл. буха́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і буханка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)