бутэ́ліца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бутэ́ліца |
бутэ́ліцы |
| Р. |
бутэ́ліцы |
бутэ́ліц |
| Д. |
бутэ́ліцы |
бутэ́ліцам |
| В. |
бутэ́ліцу |
бутэ́ліцы |
| Т. |
бутэ́ліцай
бутэ́ліцаю |
бутэ́ліцамі |
| М. |
бутэ́ліцы |
бутэ́ліцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бутэ́ліца, ‑ы, ж.
Разм. Ласк. да бутэлька. З далёкіх вёсак прыязджаюць да.. [краўца] людзі не з пустымі рукамі, а з бутэліцаю самагону, каб мець прыемнасць выпіць яго ў кампаніі з Самабылем. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)