бу́рый бу́ры;

бу́рый у́голь бу́ры ву́галь;

бу́рый железня́к бу́ры жалязня́к;

бу́рый медве́дь бу́ры мядзве́дзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́сно-бу́рый чырво́на-бу́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тёмно-бу́рый цёмна-бу́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цёмна-бу́ры тёмно-бу́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чо́рна-бу́ры чёрно-бу́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чырво́на-бу́ры кра́сно-бу́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́ры I прил. (о цвете) бу́рый;

○ б. ву́галь — бу́рый у́голь;

б. жалязня́к — бу́рый железня́к;

б. мядзве́дзь — бу́рый медве́дь

бу́ры II, -раў (ед. бур м.) сущ., ист. бу́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жалязня́к I (род. жалезняку́) м., мин. железня́к;

○ магні́тны ж. — магни́тный железня́к;

бу́ры ж. — бу́рый железня́к;

чырво́ны ж. — кра́сный железня́к

жалязня́к II (род. жалезняка́) м., разг. за́ступ; лопа́та ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́галь, -ля м.

1. у́голь;

драўня́ны в. — древе́сный у́голь;

каме́нны в. — ка́менный у́голь;

○ бе́лы в. — бе́лый у́голь;

блакі́тны в. — голубо́й у́голь;

бу́ры в. — бу́рый у́голь;

2. (кусок обгоревшего дерева) у́голь, уголёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бу́ры. Засведчана з XVI ст. (гл. Булыка, Запазыч., 53). Рус. бу́рый (з XII ст.), укр. бу́рий, польск. bury ’цёмна-шэры’, славац. burý. Зыходзячы з геаграфіі слова, лічаць, што гэта запазычанне з усх. моў (як і многія іншыя назвы колеру): з цюрк. (тур.) bur ’рыжай масці’ < перс. bōr ’гняды, рыжай масці’. Міклашыч, Türk. El., 1, 269; Nachtr., 1, 18; 2, 90; Міклашыч, 24; Корш, AfslPh, 9, 493 і наст.; Праабражэнскі, 1, 54. Але і тут ёсць няпэўнасці (гл. Слаўскі, 1, 51; Курыловіч, PF, 10, 335–336). Іншая версія: запазычанне з лац. burrus ’багровы’ (Бернекер, 102; Мацэнаўэр, LF, 7, 17 і наст.; Брукнер, 50). Махэк₁ (51–52) лічыў, што славац. burý (аб масці валоў) < рум. bur(ă) ’вол’ (а гэта з лац. burrus) і пасля пашырылася і ў іншых слав. мовах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)