бурле́ск
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бурле́ск |
бурле́скі |
| Р. |
бурле́ска |
бурле́скаў |
| Д. |
бурле́ску |
бурле́скам |
| В. |
бурле́ск |
бурле́скі |
| Т. |
бурле́скам |
бурле́скамі |
| М. |
бурле́ску |
бурле́сках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бурле́ск лит. бурле́ск, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурле́ск, -ку м., лит. бурле́ск, бурле́ска ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пра́шка, мн. л. прашкі ’хлусня’, ’глупства’ (Нас.). Насовіч (там жа) параўноўвае з прахъ, але слова, несумненна, з польск. fraszka ’драбяза’. Параўн. яшчэ чэш. fraška ’фарс, бурлеск’. З італ. frasca ’галінка’, мн. л. frasche ’дробязь, глупства’ (Брукнер, 127; Голуб-Ліер, 173).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)