буркану́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
буркану́ |
бурканё́м |
| 2-я ас. |
буркане́ш |
бурканяце́ |
| 3-я ас. |
буркане́ |
буркану́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
буркану́ў |
буркану́лі |
| ж. |
буркану́ла |
| н. |
буркану́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
буркані́ |
буркані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
буркану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бургану́ць ’кінуць’. Мабыць, дыялектная форма (азванчэнне ‑к‑ > ‑г‑ па суседству з ‑р‑) ад *буркану́ць, *бу́рка́ць ’кідаць’ (параўн. рус. бу́рка́ть ’кідаць’, укр. бу́ркати ’трасці’; да этымалогіі гл. Фасмер, 1, 245).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)