бу́ркала

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́ркала бу́ркалы
Р. бу́ркалы бу́ркалаў
Д. бу́ркалу бу́ркалам
В. бу́ркалу бу́ркалаў
Т. бу́ркалам бу́ркаламі
М. бу́ркале бу́ркалах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́ркала

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́ркала бу́ркалы
Р. бу́ркалы бу́ркалаў
Д. бу́ркале бу́ркалам
В. бу́ркалу бу́ркалаў
Т. бу́ркалай
бу́ркалаю		 бу́ркаламі
М. бу́ркале бу́ркалах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́ркала, ‑ы, ДМ ‑е, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. жарт. Пра чалавека, які любіць выказваць сваё нездавальненне па дробязях. [Ліда:] — Ніначка, які.. [Грыша] ў цябе буркала. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ркаць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бу́ркаю бу́ркаем
2-я ас. бу́ркаеш бу́ркаеце
3-я ас. бу́ркае бу́ркаюць
Прошлы час
м. бу́ркаў бу́ркалі
ж. бу́ркала
н. бу́ркала
Загадны лад
2-я ас. бу́ркай бу́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бу́ркаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)