бу́нт

‘звязак, стос’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́нт бу́нты
Р. бу́нта бу́нтаў
Д. бу́нту бу́нтам
В. бу́нт бу́нты
Т. бу́нтам бу́нтамі
М. бу́нце бу́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́нт

‘паўстанне, мяцеж’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́нт бу́нты
Р. бу́нту бу́нтаў
Д. бу́нту бу́нтам
В. бу́нт бу́нты
Т. бу́нтам бу́нтамі
М. бу́нце бу́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

часо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які цягнецца, існуе ці з’яўляецца сапраўдным на працягу пэўнага перыяду; проціл. пастаянны. Часовы ўрад. Часовая работа. □ Падышоўшы да самага доміка, Васіль заўважыў, што гэтая часовая збудова ўсё ж намнога большая за Сымонаву кузню. Кулакоўскі. // Непастаянны, які хутка праходзіць, мінае. У апавяданнях Коласа бунты не выходзяць за межы адной вёскі, згуртаванасць сялян бывае часовай, як настрой, а не сталай і прадуманай, як арганізацыя. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́рта ж.

1. скирд м., скирда́; (соломы — ещё) омёт м.;

2. (предметы, ровно положенные один на другой) стопа́;

с. кніг — стопа́ книг;

3. (сложенный в штабели товар) бунт м.;

~ты мяшко́ў са збо́жжам — бу́нты мешко́в с зерно́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)