бункеро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. бункеро́ўка
Р. бункеро́ўкі
Д. бункеро́ўцы
В. бункеро́ўку
Т. бункеро́ўкай
бункеро́ўкаю
М. бункеро́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бункеро́ўка ж., спец. бункеро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бункеро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец. Тое, што і бункераванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бункерава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што (спец.).

Засыпаць у бункер (у 1 знач.).

Б. жыта.

|| наз. бункерава́нне, -я, н. і бункеро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бункеро́вка ж., спец. бункерава́нне, -ння ср., бункеро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)