бу́лачнік, -а, мн. -і, -аў м. (уст.).

Уладальнік булачнай або прадавец булак, а таксама пекар, які іх выпякае.

|| ж. бу́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́лачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́лачнік бу́лачнікі
Р. бу́лачніка бу́лачнікаў
Д. бу́лачніку бу́лачнікам
В. бу́лачніка бу́лачнікаў
Т. бу́лачнікам бу́лачнікамі
М. бу́лачніку бу́лачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́лачнік м. бу́лочник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́лачнік, ‑а, м.

1. Уладальнік булачнай або гандляр булкамі.

2. Той, хто выпякае булкі; кандытар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́лочник бу́лачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́лачніца, ‑ы, ж.

Жан. да булачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)