бу́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бу́лачны бу́лачная бу́лачнае бу́лачныя
Р. бу́лачнага бу́лачнай
бу́лачнае		 бу́лачнага бу́лачных
Д. бу́лачнаму бу́лачнай бу́лачнаму бу́лачным
В. бу́лачны (неадуш.)
бу́лачнага (адуш.)		 бу́лачную бу́лачнае бу́лачныя (неадуш.)
бу́лачных (адуш.)
Т. бу́лачным бу́лачнай
бу́лачнаю		 бу́лачным бу́лачнымі
М. бу́лачным бу́лачнай бу́лачным бу́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́лачны бу́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да булачных вырабаў.

2. у знач. наз. бу́лачная, ‑ай, ж. Магазін, у якім прадаюцца хлеб, булкі і кандытарскія вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Хлеб з пшанічнай мукі; белы хлеб.

2. Тое, што і буханка.

|| памянш. бу́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. бу́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канды́тарска-бу́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канды́тарска-бу́лачны канды́тарска-бу́лачная канды́тарска-бу́лачнае канды́тарска-бу́лачныя
Р. канды́тарска-бу́лачнага канды́тарска-бу́лачнай
канды́тарска-бу́лачнае		 канды́тарска-бу́лачнага канды́тарска-бу́лачных
Д. канды́тарска-бу́лачнаму канды́тарска-бу́лачнай канды́тарска-бу́лачнаму канды́тарска-бу́лачным
В. канды́тарска-бу́лачны (неадуш.)
канды́тарска-бу́лачнага (адуш.)		 канды́тарска-бу́лачную канды́тарска-бу́лачнае канды́тарска-бу́лачныя (неадуш.)
канды́тарска-бу́лачных (адуш.)
Т. канды́тарска-бу́лачным канды́тарска-бу́лачнай
канды́тарска-бу́лачнаю		 канды́тарска-бу́лачным канды́тарска-бу́лачнымі
М. канды́тарска-бу́лачным канды́тарска-бу́лачнай канды́тарска-бу́лачным канды́тарска-бу́лачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́лочный бу́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абара́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Булачны выраб з заварнога пшанічнага цеста ў выглядзе кольца.

Купіць дзецям абаранкаў.

2. перан. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад.

Круціць а.

3. у знач. прысл. абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца.

Скруціцца абаранкам.

◊

Абаранкам не завабіш каго (разм.) — ніякімі сродкамі не ўгаворыш.

Дзірка ад абаранка (разм., іран.) — нічога, пустое месца.

Зарабіць на абаранкі (разм., неадабр.) — заслужыць пакаранне за якую-н. правіннасць.

|| прым. абара́начны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абара́нак, ‑нка, м.

1. Булачны выраб з заварнога цеста, закручанага кольцам. І любяць дзеда Юрку ўнукі, Яны цалуюць яму рукі, А дзед у плечы іх цалуе І абаранкам патрактуе. Колас.

2. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад. Пазяхае шафёр і моцна-моцна сціскае абаранак руля, каб не прыдрамаць, не прапусціць павароткі. Лынькоў.

3. у знач. прысл. абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца. Скруціцца абаранкам.

•••

Дзірка ад абаранка гл. дзірка.

Зарабіў на абаранкі гл. зарабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)