бу́кля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бу́кля |
бу́клі |
| Р. |
бу́клі |
бу́кляў |
| Д. |
бу́клі |
бу́клям |
| В. |
бу́клю |
бу́клі |
| Т. |
бу́кляй
бу́кляю |
бу́клямі |
| М. |
бу́клі |
бу́клях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бу́клі (ед. бу́кля ж.) уст. бу́кли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́кли уст. бу́клі, -ляў, ед. бу́кля, -лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́клі, ‑яў; адз. букля, ‑і, ж.
Уст. Завітыя кольцамі пасмы валасоў. Запамінаецца.. вобраз «прафесаршы», старой паважнай жанчыны ў пенснэ, са старанна падкручанымі сівымі буклямі. Шкраба. Фройляйн з рыжымі буклямі ўзяла.. вялізную, тоўстую кнігу, разгарнула яе, павадзіла пальчыкамі па старонцы... Брыль.
[Фр. boucles.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)