бу́квіца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бу́квіца |
бу́квіцы |
| Р. |
бу́квіцы |
бу́квіц |
| Д. |
бу́квіцы |
бу́квіцам |
| В. |
бу́квіцу |
бу́квіцы |
| Т. |
бу́квіцай
бу́квіцаю |
бу́квіцамі |
| М. |
бу́квіцы |
бу́квіцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бу́квіца ж., бот. бу́квица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́квіца, ‑ы, ж.
Шматгадовая травяністая расліна сямейства губакветных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бу́квіца ’расліна Betonica L.’ (Кіс.), таксама ’першацвет, Primula veris L., арніка, Arnica montana L.’ (Кіс.). Для Betonica officinalis гэта агульнаслав. назва: рус. буквица, буковица, буковина, укр. буквиця, польск. bukwica, bukwa, ст.-чэш. bukva, bukvice, bukovice, славац. bukvica, харв. bukvica (Мяркулава, Очерки, 137; Махэк, Jména rostl., 198–199). Як думаў Растафінскі, Symbola, 283, ёсць сувязь з назвай дрэва — *bukъ (Betonica мае лісце, якое зраслося на канцы, як у бука).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бу́квица бот. бу́квіца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)