буквае́дка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. буквае́дка буквае́дкі
Р. буквае́дкі буквае́дак
Д. буквае́дцы буквае́дкам
В. буквае́дку буквае́дак
Т. буквае́дкай
буквае́дкаю		 буквае́дкамі
М. буквае́дцы буквае́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буквае́дка ж., ирон. буквое́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буквае́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Іран. Жан. да букваед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буквае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (іран.).

Чалавек, які прыдае большае значэнне знешняму боку чаго-н., дробязям, чым сутнасці; фармаліст.

|| ж. буквае́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. буквае́дскі, -ая, -ае.

Б. падыход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буквое́дка буквае́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)