бу́йніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бу́йніцкі |
бу́йніцкая |
бу́йніцкае |
бу́йніцкія |
| Р. |
бу́йніцкага |
бу́йніцкай
бу́йніцкае |
бу́йніцкага |
бу́йніцкіх |
| Д. |
бу́йніцкаму |
бу́йніцкай |
бу́йніцкаму |
бу́йніцкім |
| В. |
бу́йніцкі (неадуш.)
бу́йніцкага (адуш.) |
бу́йніцкую |
бу́йніцкае |
бу́йніцкія (неадуш.)
бу́йніцкіх (адуш.) |
| Т. |
бу́йніцкім |
бу́йніцкай
бу́йніцкаю |
бу́йніцкім |
бу́йніцкімі |
| М. |
бу́йніцкім |
бу́йніцкай |
бу́йніцкім |
бу́йніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раз’язджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Многа і часта ездзіць з месца на месца. [Мікола] не чуў, як неўзабаве побач спынілася машына хуткай дапамогі, якая раз’язджала па вуліцах, падбіраючы раненых. Якімовіч. Аднак труна Буйніцкага не мела сталага прыпынку і вымушана была раз’язджаць. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачына́льнік, ‑а, м.
1. Той, хто пачынае што‑н.; заснавальнік. Чалавек энцыклапедычнага складу, беларускі асветнік [Францыск Скарына] не толькі пачынальнік кнігадрукавання на ўсходнеславянскіх землях, але і доктар лекарскіх і свабодных навук — мовазнаўца, батанік і медык. С. Александровіч. Асабліва высока цаніў Купала дзейнасць Ігната Буйніцкага, аднаго з пачынальнікаў нацыянальнага тэатра. Ярош.
2. Той, хто пачынае спяваць валачобную песню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)